Μια φορά κι έναν καιρό γεννήθηκε ένα μωρό, που όμως δεν έμοιαζε με τ’ άλλα. Το ονόμασαν «Ερμή» και προέκυψε από την ένωση του θεού Δία και της Νύμφης Μαίας. Είχε φτερά για να πετά, σπιρτάδα για να ξεγελά και αποστολή του ήταν συνήθως να μεταφέρει μηνύματα ανάμεσα στον κόσμο των ανθρώπων και των θεών. Έτσι κι έκανε, λοιπόν.

Ήταν αυτός που δημιούργησε τη μουσική λύρα από καβούκι χελώνας και νεύρα ζώου, την οποία αργότερα χάρισε στον Απόλλωνα, για να του κατευνάσει τον θυμό. Του είχε κλέψει τα βόδια, βλέπεις, λίγες μόλις ημέρες αφότου γεννήθηκε κι ο Απόλλωνας επιζητούσε δικαιοσύνη. Όμως, ο Ερμής ήταν πολλά περισσότερα. Οι άνθρωποι τον αγαπούσαν και τον λάτρευαν. Άλλωστε, πώς να το κάνουμε; Ο Ερμής διατηρούσε κάτι ανθρώπινο, κάτι προσηνές. Είχε σπιρτάδα, ήταν γρήγορος, ήξερε να κλέβει αλλά και να προστατεύεται όταν γινόταν αντιληπτή η απάτη του.

Μπορεί να μην ξέρουμε πότε ακριβώς γεννήθηκε ο μύθος του, όμως γνωρίζουμε το μέρος, στο οποίο η Μαία τον έφερε στον κόσμο. Ο λόγος γίνεται για το «Σπήλαιο του Ερμή», που θα το βρεις στο όρος Ζήρεια και σε υψόμετρο 1.750 μέτρων. Ας ανακαλύψουμε μαζί τη γενέτειρα του ψυχοπομπού Ερμή.

Πώς θα φθάσεις εκεί;

Αν σου αρέσει να διασχίζεις μονοπάτια σε βουνά και πλαγιές, το Σπήλαιο του Ερμή είναι ακριβώς αυτό που ψάχνεις. Ξεκίνησε τη διαδρομή σου από τα Άνω Τρίκαλα και πιο συγκεκριμένα, από τη μονή του Αγίου Βλασίου. Φθάνοντας στη θέση «Βαρνεβό», η οποία σε οδηγεί προς το οροπέδιο της Ζήρειας, θα βρεις ένα κιόσκι.

Από εκεί ξεκινά μονοπάτι με σηματοδότες που σε οδηγεί στη χαράδρα της Φλαμπουρίτσας. Μόλις φθάσεις στο τέλος της Φλαμπουρίτσας, ακολουθείς το μονοπάτι που ανηφορίζει προς τη Ζήρεια, μέχρι να συναντήσεις το δρομάκι που θα σε πάει στο Σπήλαιο του Ερμή.

Τι θα συναντήσεις στο Σπήλαιο του Ερμή;

Το 1972, μια χρονιά αφότου εξερευνήθηκε για πρώτη φορά το Σπήλαιο, πραγματοποιήθηκε η χαρτογράφησή του από ειδικούς σπηλαιολόγους. Η έκταση του σπηλαίου υπολογίζεται στα 1.200 τ.μ. και αποτελείται από αλλεπάλληλους θαλάμους, 10 στο σύνολο.

Κάθε θάλαμος οδηγεί τον επισκέπτη στον επόμενο, μέσα από ένα κατηφορικό έδαφος και με τη βοήθεια σχοινιών που έχουν τοποθετηθεί από τους ντόπιους και τους φιλοξενούμενους. Η ένωση των σταλακτιτών με τους σταλαγμίτες και τα επιβλητικά σχέδια που δημιουργεί το μοναδικό πάντρεμα, ενισχύουν το δέος που θα νιώσεις μόλις αντικρίσεις το φυσικό έργο τέχνης.

Η κατάληξη του Σπηλαίου οδηγεί σε καταβόθρες, στους θαλάμους 9 και 10, σύμφωνα με τον χάρτη, οι οποίες έχουν βάθος 30 και 15 μέτρα, αντίστοιχα. Η εξερεύνηση έχει φθάσει μέχρι εκείνα τα σημεία κι ως εκ τούτου, θεωρούνται το τέλος της σπηλιάς.

Ακολουθούν 4+1 στοιχεία που κάνουν το Σπήλαιο ακόμη πιο ξεχωριστό

• Βλάστηση στο σπήλαιο: Μπορεί να φαίνεται απίθανο, αλλά λίγα μέτρα μετά την είσοδο, θα παρατηρήσεις μια ήπια πανίδα στους βράχους. Η μικρή αυτή βλάστηση υφίσταται εξαιτίας του φωτός που καταφέρνει να τρυπώσει μέσα στη σπηλιά, καθώς και του αέρα.
• Σπηλαιόγαλα: Πρόκειται για το λευκό χρώμα που σχηματίζεται στον δεύτερο θάλαμο επάνω στους βράχους.
• Οι τρεις «αίθουσες»: Έχοντας φθάσει στον δεύτερο θάλαμο, θα δούμε στο δεξί μας χέρι τρείς εσοχές, οι οποίες αναδίδουν ένα «άρωμα τελετουργίας». Οι άνθρωποι μάλλον τις χρησιμοποιούσαν ως λατρευτικούς χώρους, καταφθάνοντας στο σημείο με πυρσούς.
• Οι λιμνούλες: Μην περιμένεις να βρεις ολόκληρες λίμνες με νερό, αλλά μικρές λιμνούλες ή «γκουρ», όπως τις ονοματίζουν οι ειδικοί των σπηλαίων, τις οποίες θα βρεις προς το τέλος των θαλάμων.
• Οι «κολόνες»: Οι σταλακτίτες και οι σταλαγμίτες ενώνονται, σχηματίζοντας μεγάλες ή μικρότερες «κολόνες». Οι «στύλοι» αυτοί ομοιάζουν με αρχαιοελληνικούς κίονες, προσδίδοντας στο «ιερό σπήλαιο» την αρχαιοελληνική και λατρευτική αίγλη που του αρμόζει.